Kiljan Halldórsson

Astronettes. Taki porzucony projekt Bowiego z wokalnym triem (Ava Cherry, Jason Guess, Geoffrey MacCormack)... Bo rozpędziła się sprawa z "Diamond Dogs", której to płycie stuka właśnie w tych dniach pięćdziesiątka, no i przyjaciele tak nieco na lodzie zostali wtedy. I ostała się pamiątka, która jakiś czas temu wyszła sobie na światło dzienne, materiał jakoś niespecjalnie przewidziany do uczestnictwa w życiu... No i właśnie Ava Cherry, przywołana tu już jakiś czas temu z tych muzycznych okolic przełomowego dla Davida czasu "Diamond Dogs"... Przykurzyło się trochę nagrań, próbnych odsłon piosenek rozmaitego autorstwa... Te "Astronetki" porzucone to jednak istotne rzeczy, takie zarodki czy nasionka, z których potem coś interesującego wyrosło... Bo tam już delikatnie naszkicowane zapowiedzi brzmień i rytmów z "Young Americans" i "Station to Station". No i znajoma melodia tam zabrzmiała, pamiętana ze "Scary Monsters", płyty jakby p...

Tą wiosną, tak gdzieś w maju będzie to już lat pięćdziesiąt "diamentowych psów"... Że się świat może skończyć raz - dwa... Apokaliptycznie, w rozkładach, w miłosno - handlowej szarpaninie... Wszystko może być wszak używką... Bowie odchodzący już od glam rockowych brzmień i estetyki, orientujący się na krainę za oceanem, już są soulowe inspiracje, momentami też pewien Broadwayowski rozmach...  Nie bardzo przepadam za "Diamond Dogs", choć wiem, jak dla kariery Bowiego to istotne przedsięwzięcie, może nie ekonomicznie, ale na pewno artystycznie... Ta płytka kojarzy mi się z czasami, kiedy nad Wisłą wszędzie obowiązkowo były krzywe chodniki i występowały braki wszystkiego, w tym było ich mnóstwo na rynku płytowym, gdzie Bowiego trudno było trafić. Szczęśliwie jednak wyjeżdżałem na Zachód, a także na Północ, wtedy ze zdobycznymi wizami w paszporcie...Te "psy" przytachałem aż z pierwszego spaceru po Laugavegur w dalekich już tatach osiemdziesiątych, w dość dalek...