Kiljan Halldórsson

Z pewnym opóźnieniem te powyborcze refleksje... Ale nie, że osłupiałem. Właściwie mnie to rozbawiło, choć ten śmiech trochę z bezradności jednak...  Tato, który teraz z nami pomieszkuje, następnego dnia obudził nas przekleństwami... No i przegrały patałachy... Że też tak to spierdolili! Ale ja od razu mówiłem! Prasy nie umieli sobie zrobić, żadnego przekazu, żadnej komunikacji ze społeczeństwem, a dodatkowo sami sobie jeszcze pozwalali, jak osły ostatnie, by im deptały polityczne polipy po hamulcach, nie pomne, pod jaki pojazd się podpięły te wszystkie nastroszone dodatki... Chociaż jeszcze się łudził w wieczór wyborczy, co ja znowu studziłem, wiedząc od dawna, że polska polityka to karuzela tych samych scenariuszy, więc dostrzegając te różnice o rozmiarze ostrza żyletki, przypominałem noc, w którą kładliśmy się z Komorowskim oraz poranek po niej, w którym obudziliśmy się z Dudą, do którego, mimo dziesięciu lat, nie zdołałem przywyknąć... Dosłownie - przez te wszystkie lata, kiedy ...

Przyznać muszę, że wieść o śmierci Tiny Turner jest dla mnie równie koszmarna, co wiadomość sprzed kilku lat, kiedy to odszedł David Bowie... Tak, niby wiadomo - czas płynie, nieubłaganie wszystko mija, Tina od jakiegoś czasu była już na zasłużonej emeryturze i żyła w spokojnej Szwajcarii, mocując się z narastającymi problemami ze zdrowiem i oswajając nas trochę ze swoją nieobecnością, ale mimo to była jeszcze, więc i nic się jeszcze nie kończyło, do wczoraj... To było zjawisko, niepowtarzalny głos, prawdziwe zwierzę sceniczne, bezkonkurencyjne, obsypane nagrodami, uwielbiane przez publiczność... Bezapelacyjnie zasługuje na miano Królowej rock and rolla. W Polsce wystąpiła trzy razy. A pierwszy raz zdarzył się w czasie szalenie dla nas ponurym, był to bowiem rok 1981, tuż przed ogłoszeniem stanu wojennego. Kontrastowo była odmienna ze swym występem od ówczesnej polskiej beznadziei i szarzyzny, acz wtedy nie zaliczała się do pierwszej ligi; właściwie dopiero nabierała rozpędu do nowego ...