Duży Książę (11)
- O nas tego powiedzieć nie można. - Z całą pewnością nikt z nas nie dożyje czterystu lat - powiedział Książę. - Ale relatywnie umieramy dłużej niż lipy. Sami jesteśmy dla siebie nawzajem zbyt gwałtownym żywiołem. Nasze nienawiści, apetyty... Ledwie wypuszczamy radośnie świeże listki, a już złe moce przeczesują nasze gałązki, i szukają dogodnego miejsca, by nas uchwycić solidnie i wyrwać z niepewnego gruntu nasze korzenie. Mocniejsze to siły niż niejeden wicher. - Książę ma szczególną sytuację... Ale to zdjęcie może chyba napsuć trochę krwi. - Dobrze to powiedziałeś. Trochę... - Ktoś nam źle życzy. - Z całą pewnością, choć to "nam" może jest nazbyt pochopne... Życie zdaje się znakomite, gdy patrzy się nań z wieży. Niezbyt chętnie - przyznaję - oddalam się poza granice pałacowego ogrodu. - Teraz się Książę oddalił. - I rozsadziłem granice. Także swojego ciała... Jest w tym coś religijnego... - Co Wasza Wysokość ma na myśli? - Wszak wszyscy chcemy do nieba... Ale co ma warto
