Jón Leifs: "Hekla"

Takie rzeczy

się dzieją. Natura straszy, jakby dwiema trupimi łapkami - ludzką i wielorybią - w tym wypadku litościwie sterylna, bo jak już ogień wypali, nie ma zmiłuj. Taki wylew żaru, taki przy okazji czerwony fajerwerk. Reykjaviczanie w nocnych mrokach ujrzeli na niebie uroczą łunę spowodowaną przez Fagradalsfjall. Surtowi na Reykjanes coś wykipiało... Surt - demon ognia, totalnego ognia, który ma kiedyś spalić w cholerę wszystko. Wiedzieli o tym ludzie i bogowie. O dziwo, bogowie, co pośród swych zabaw i przygód cudownych, szykowali się na wielki bój, gorliwie, choć pewni przegranej. Taka ciekawostka. Umacniali mury; Heimdall strzegł uporczywie tęczowego mostu - Bilrostu - jakie to miłe; Thor wiecznie na służbie z młotem; Odyn kradł z pól bitewnych co dzielniejszych wojaków... Loki się z tego ostatniego trochę śmiał, bo skoro na ziemi polegli, to nie łudź się, trenerze!:)

No, ale oczywiście czekał chwilowo martwy Baldur. Czekał? Czemu czekał. Wierzmy, że czeka, i że się wszystko jeszcze na dobre odmieni... 

Przywołam trochę muzyki, tak z pogranicza hałasu, ale znośnego. Hekla. Najsłynniejszy i dość taktowny wulkan islandzki. Oczywiście idzie nie o nią samą, ale w ogóle o te siły straszliwe i gorące, piekielne. Dziś Ziemia ma mniej tajemnic, bo nauka wydarła jej to i owo, więc te ognie nie mają aż tak fantastycznego podłoża, choć ja ciągle wolę być straszony Surtem i pokładać wiarę w Thorze... No, przecież jeszcze nie giniemy, to tylko strachy, nastrojowe zresztą... Islandia leży geologicznie i geograficznie tak niezwykle, że i w niezwykły sposób jest oświetlana... Jak to mówił profesor Michaił Stieblin - Kamienski, nad Reykjavikiem są najpiękniejsze zmierzchy. A w ciemnościach, gdy wulkan wybuchnie, też światło zaprzeć dech potrafi... Oby nam tylko Natura w takiej odsłonie zapierała dech!

Baśń się stawała ciałem. Poetycka...

Dziś tylko szara proza... I mikroświat. Jak to pisał Jung dawno temu: kiedyś baliśmy się duchów, dziś straszą nas mikroby...

Jón Leifs. Natura Islandii. W muzyce. Gwałtowność, hałas, siarka... W pewnym sensie jest taki narodowy, jak u nas Chopin... Natura, geografia, geologia i duchowe fundamenty zdecydowały o kierunkach... Muzyka umie podkreślić charakter i różnice, ale że jest uwodzicielska i pozasłowna, trafia w serca, unosząc najcięższe szlabany...

Hekla. A na obrazkach ogólnie wulkanizm, światowy... Muzyka z wulkanicznej wyspy...

Islandia. I Jón Leifs.