Wiersz do Vilborg

 

To może dziś znowu coś islandzkiego... Takie wspomnienie o poetce i nauczycielce Vilborg Dagbjartsdóttir (1930 - 2021)... Była wyrazistą postacią, mocno lewicową działaczką feministyczną... Uczyła dzieci, pisała wiersze i prozy, była żoną pisarza i filmowca Þorgeira Þorgeirssona (1933 - 2003)... I w poezji utrwalił ją poeta Anton Helgi Jónsson, którego tu już wiele razy przywoływałem z niesłabnącą sympatią:

W Reykjaviku był sobie dom przy Vonarstræti... Był, bo jakiś czas temu został przeniesiony na pobliską Kirkjustræti, bowiem Althing postanowił pobudować sobie nowe biura, stąd więc te budowlane przemieszczenia...

A wiersz... Symboliczny, w tej sytuacji topograficznej... Co istotniejsze, co tak naprawdę jest ważne i co na czyim jest podwórku... 

Anton Helgi Jónsson

Wiersz do Vilborg

Był sobie kiedyś dom w samym sercu miasta,

przy Vonarstræti,

tuż obok stawu Tjörnin,

z Parlamentem w podwórzu.

 

Tam, na poddaszu, mieszkali Vilborg i Þorgeir

z dwójką synów.

 

A w piwnicy była pralnia.

 

Pewnego dnia była w tej piwnicy

razem ze swym młodszym synkiem. Nagle

podniosła wzrok znad parującej balii

i zobaczyła, że chłopiec gdzieś zwiał.

 

Wszystko chce uciekać na tym świecie.

Dzieci chcą uciec w świat.

Myśli chcą uciec w świat.

Wiersz chce uciec w świat.

 

Vilborg ruszyła w pościg za synem.

Dostrzegła, jak znika za rogiem

siedziby Parlamentu.

 

Pobiegła za nim, a tam

natknęła się na grupę mężczyzn wielce szacownych,

na całą czeredę ministrów

z prezydentem na czele.

 

Sama pośród nich

w klasycznym stroju kobiety,

która robi pranie w piwnicy.

 

Chwila zawahania - 

aż wreszcie z wylewnością

wita ją prezydent

i chyli przed nią czoła,

a skoro on to uczynił,

czyni to i reszta, panów.

 

Wszyscy wodzowie w końcu uchylają czoła

przed poetką,

przed matką,

przed praczką.

 

Przed Vilborg,

poetką z ulicy Nadziei. 

   przełożył z islandzkiego Kiljan Halldórsson