Þórarinn Eldjárn. Człowiek i mysz

A dziś coś z poezji takiej dla dzieci. Mądra, trafna rzecz, co mnie urzekła. Miło zawsze wracać do bajek i rymowanek.

Rzecz o myszy i człowieku. Człowiek - wiadomo, ewolucyjne szczyty szalone, z pułapkami jednak, bo człowiek lubi się wyspecjalizować w czymś, przez co czasem gubi się ów człowiek, zostawiając miejsce li tylko specjaliście. Szuka dziury w całym, a jak ją znajdzie, niestrudzenie penetruje jej wnętrze, a życie gdzieś przemyka obok, ciekawskie bardziej, choć może trochę powierzchowne. Człowiek jak wpadnie w pułapkę specjalizacji, to już na amen... W świecie myszy też pułapki, często te ludzkie - ważne więc, by mieć spryt i tę odrobinę mądrości, by ich uniknąć, i śmigać w swym pobieżnym zaciekawieniu...

Mnie bliżej jednak do myszy. Wiem, kiedy się ukryć - norek mam dość - a jak wyłażę, to po to, by w rozległym świecie uszczknąć czegoś tu i tam... Jestem powierzchowny i daleki od bezinteresownego gromadzenia, czegokolwiek, w tak czy owak tajemniczym świecie...

Napatoczył mi się Þórarinn Eldjárn, islandzki pisarz, autor opowiadań, wierszy, także tych przeznaczonych dla najmłodszych czytelników, którego tatą - dodam -  był nie byle kto, bo sam Kristján Eldjárn - archeolog i polityk, który w latach 1968 - 1980 piastował urząd prezydenta Islandii, a wcześniej jeszcze szefował Muzeum Narodowemu w Reykjaviku.

Zatem wierszyk, z dziecinnej książeczki, co mi się bardzo spodobała. Tak sobie więc przerymowałem:

ÞÓRARINN ELDJÁRN

Człowiek i mysz

To jest miasto, w mieście dom,

w domu człowiek sobie żyje.

A to ściana, dziura w ścianie - 

szara myszka się w niej kryje.

 

Myszka zwie się Hulda Sim,

stworek z niej jest nieuczony.

Człowiek zaś to Maron Brim - 

myszoznawca wykształcony.

 

I tak żyją sobie razem,

szara mysz obok człowieka;

on do dziury ciągle zerka,

ona stale z niej ucieka.

   przełożył Kiljan Halldórsson

***

 

z tomu: Þórarinn Eldjárn, Óðfluga, Reykjavík 1991