Sierpień

Kolejny już. Tak, można policzyć, który to nadszedł, nie takie to trudne, bo nawet najdłuższe ludzkie życie zamyka się w lichych liczbach, zatem wystarczy tylko chcieć. Choć gdy się trwa, to wszystko wydaje się przeciągnięte, powolne, mimo że się gada o lecącym szybko czasie i się człowiek denerwuje bijącym licznikiem, tym bardziej, że właśnie ta ilość lat to zawsze ledwie garść piasku w klepsydrze, na krótki przesyp. No tak, był sierpień ze swym szczególnym księżycem, i znów jest, jakby nigdy stąd nie odchodził... Jak się już za bardzo nie szuka zmian i lubi się być tam, gdzie komfortowo, to trochę tak, jakby się stało w miejscu, jak opływana czasem wyspa... No, poprzedni sierpień był bardziej intensywny, choć temu też niczego nie brakuje... Jedynie tylko ta pogoda często taka inna niż to bywało za dawnych sierpni, które po burzliwych i deszczowych lipcach przychodziły ze statecznym, dojrzałym spokojem, na pracowite żniwa, pośród tych wszystkich jabłkowych rumieńców, słodyczy śliw... Tak czy owak każdy już jednak zapowiadający rychły czas długich nocy... Sierpień, co już zapala latarnie. Złoci się dniem, srebrzy nocą... W tym roku wziął i utopił Warszawę... Już mogę powiedzieć: - A za moich czasów... Sierpnie były całkiem inne za tych moich czasów... Ale nawłoć nadal kwitnie, jak kiedyś, więc jest jeszcze coś stałego... Tedy cieszmy się sierpniem, cieszmy się dojrzałymi latami...

Przy sierpniu wiersz sierpniowy, z Norwegii, z czasów tych lepszych, poprawniejszych pór roku...

 

Rolf Jacobsen

Sierpień

Po jedwabiu lipcowym

zjawia się sierpień z aksamitem

i zapalonymi światłami.

Zarumienionych lic to miesiąc,

gdy piersi ciężkie,

od słońca brązowe. Dojrzałości czas.

Cesarski miesiąc. Nie czekaj.

Kochaj

w sierpniu. Wrzesień

wnet się zjawi ze swymi zmarszczkami

i suchością ust.

Patrz - jaskółki strzelają strzałkami.

Fiu - fiu, posłysz śmiech. Naraz

to twoja kolej.

   przełożył z norweskiego Kiljan Halldórsson